Mevrouw, uw hond heeft net gepoept daar op de stoep, wilt u dat even opruimen?
Je voelt het al aankomen: dit kan de openingszin zijn van een flinke discussie met deze mevrouw. Maar dat hoéft niet. Hoe spreek je mensen aan zonder dat het escaleert?
Na een heerlijke wandeling kom je thuis en je ruikt het meteen. Je wandeling, die zo heerlijk was omdat eindelijk de zon scheen en het de afgelopen dagen in deze lockdown van binnen zitten en druilerig weer, eindigt in een diepe mineur stemming. Hondenpoep onder je schoen en nu door je hele kamer….
Iedereen herkent het. Poep op de stoep of in het park.
Het is algemeen bekend dat daar veel ergernis over bestaat. Mensen erop aanspreken om het op te ruimen vinden we vaak lastig. We hebben geen zin in ellenlange discussies en misschien wel agressief gedrag van de hondenbezitter. Toch willen we ook graag dat er geen poep op de stoep ligt!
Hoe doe je dit dan?
1. Spreek vanuit de ‘ik-vorm’ en benoem het gedrag dat je ziet
2. Leef je in, in de hondenbezitter en in de situatie waarin deze verkeert
3. Toon begrip
4. En…..Stel grenzen.
In de ideale situatie zou het als volgt kunnen gaan;
- ‘Mevrouw, ik zie dat uw hond net heeft gepoept op het gras’.
- ‘Ja, en?’
- ‘hier spelen heel veel kinderen en het zou vervelend zijn dat zij de poep onder schoenen krijgen en dit mee naar binnen slepen’!
- ‘Ja dat is inderdaad vervelend, ik ruim het wel even op’
- Fijn, dank u wel. Tot ziens…
Maar het gaat meestal wat moeizamer, dan kan het helpen om begrip te tonen en je in te leven.
Dan zou de conversatie zo kunnen gaan;
- ‘Mevrouw, ik zie dat uw hond gepoept heeft op het gras
- Ja, en ? Waar bemoei je je mee. Daar heeft toch niemand last van!
- Ik begrijp best dat u het vervelend vind om de poep op te ruimen alleen ik hoop dat u ook begrijpt dat er hier veel kinderen spelen en zij dan door de poep heen lopen.
- Een eindje verderop staat een hondenafvalbak met plastic zakjes en ik zou het prettig vinden dat u dat daar ingooit.
- Ach wat een gezeur om dit kleine beetje stront!
- Ja, een hond moet uitgelaten worden en daarom hoort stront opruimen er toch gewoon bij! (Letterlijk herhalen geeft gevoel van erkenning/de juiste aandacht.)
Door begrip te tonen en je in te leven in de hondenbezitter zal de weerstand afnemen. Zorg dat de hondenbezitter voelt dat je met haar en vooral niet tegen haar bent. Natuurlijk stel je indien nodig jouw grens. Doe dat op een professionele manier en blijf uit de ‘ruziemodus’!
- Ik doe het niet, bekijk het maar… altijd dat gedram over hondenpoep
- Toch hoop ik dat u het opruimt en dit ook de volgende keren doet, de mensen zullen er erg blij om zijn.
(Gebruik geen woorden als sorry, het spijt mij of excuses hiervoor. Je laat de hondenbezitter de keus. Het overgrote deel zal, mits jij het niet op de spits drijft, uiteindelijk al dan niet onder protest toch meewerken.)
- Ach, dan ruim het zelf op…!
- Ik ga dat niet ( of wel! ) doen, jammer dat u dit niet doet!
Tot ziens.
Misschien niet de beste uitkomst want zij loopt weg, maar je hebt wel gezorgd dat de situatie niet escaleert en voor jou (en alle omstanders) beheersbaar is gebleven. Goed gedaan dus!
En ik weet bijna zeker dat ze er de volgende keer aan zal denken, aan deze conversatie, en het dan misschien wel gaat doen!
